Duma państwowa RF ostatnio zatwierdza ustawę
za ustawą, a każda pomaga lepiej zrozumieć obywatelom, czto takoje choroszo,
czto takoje płocho.
Władza poszerza
wykazy zagranicznych agentów (strach teraz przyjąć od cudzoziemca pęto kiełbasy), nie
tylko delegalizuje konkurencję wyborczą,
ale zabrania startować w wyborach osobom mającym z nią jakieś związki. Szczególny nacisk położono na ograniczenie mediów. Przed wyborami to istotne.
Proponuje się marchewkę tzn. pieniądze na rozwój (no, ściślej ich obietnicę) i zakazy propagandy medialnej dla konkurencji. Dziś w trzecim czytaniu zatwierdzono kolejną ustawę, tym razem
zabraniającą
porównywania ZSRR do Trzeciej Rzeszy, komunizmu
do
nazizmu, Stalina do Hitlera i
wszelkich działań obu ówczesnych
rządów.
W związku z tym na portalu Echo Moskwy bloger
Wiktor Szenderowicz
zapewnił nas
przekornie, że oba kraje stanowiły wzór demokracji, ich wodzowie nie byli
przedmiotem propagandy i kultu, idee budowy tysiącletniej rzeszy niemieckiej i zapewnienia
świetlanej
przyszłości komunistycznej
pod wodzą Stalina dla całej Europy
nie
mają żadnych podobieństw itd.
Deklarowana wolność słowa swoją drogą, a
właściwe wychowanie narodu swoją.
Pora
poznać prawdę historyczną w nowej wersji, nie tylko zresztą rosyjskiej. Wojnę
światową wywołała Polska, którą wsparło plemię wojowniczych nazistów, którzy napadli na demokratyczne i pokojowe Niemcy.
Nienawidzili oni Żydów, głównie nie tych niemieckich (pokój miłujący Niemcy przecież
dbali o nielicznych swoich). Obozy zagłady Żydów
na swoim terenie zorganizował rząd Polski.
Stalin wyzwolił tereny wschodnie Polski od
burżuazji i szlachty, umożliwiając milionowi Polaków poznanie tajgi. I dlatego teraz Angela
Merkel 8 maja obchodzi rocznicę wyzwolenia pokojowych Niemiec spod okupacji
wojowniczego
plemienia nazistów,
Rosjanie też zwyciężyli nazistów i faszystów, a nie Niemców, zaś Łukaszenka 17 września – wyzwolenia Białorusi spod jarzma Polski i włączenia jej w
skład
ZSRR, a duma RF zatwierdza ustawę
o braku analogii między stalinizmem i hitleryzmem.
Żeby było ciekawiej i mniej ponuro, Dmitrij
Bykow w Nowoj Gazietie zachwyca się
pomysłem upublicznienia w Rosji pornografii.
Główny Urząd ds. Regulacji Telekomunikacyjnych (GRCzC) RF, podporządkowany
Roskomnadzorowi (kontrola mediów) zaproponował, aby podzielić pornografię na legalną i nielegalną. Do tej drugiej zaliczono pedofilię
i sceny przemocy, do legalnej „naturalne obrazy i opisy narządów płciowych
osób dorosłych, stosunków płciowych i innych działań seksualnych
odpowiadających stosunkom seksualnym”. Pornografia mogłaby być prezentowana na
dostępnych publicznie kanałach i
portalach internetowych po zarejestrowaniu się odbiorcy w celu stwierdzenia
pełnoletności. Jak ironizuje Bykow, połączenie politycznej propagandy z
soczystym (ale legalnym) porno pozwoliłoby zwolennikom podniet seksualnych tego
typu lepiej poznać ludzi i idee rządzących, zaś rządzącym przybliżyć i ocieplić swój
wizerunek wśród ludu. Nas ciekawi, jak
oni chcą różnicować tę pornografię. Czy aktorzy są jeszcze nieletni, czy na takich
wyglądają? Czy coś jest przemocą, czy wspólną zabawą? Jak ma wyglądać casting aktorów? A co z praktykami
homo? To legalna pornografia? Co na to cerkiew, czy przewidziano porno dla małżeństw? No i jak łączyć go z innymi
formami przekazu i reklamować na innych państwowych kanałach? Czekamy na projekt ustawy i pikantne
szczegóły dyskusji w dumie. Proponujemy powołanie specjalnego urzędu oceniającego poziom przyzwolenia. Przed wyborami to ciekawy temat.
Komentarze
Prześlij komentarz