W perspektywie miga już nam 2024 rok, czyli koniec prezydentury Putina. Jakimś wariantem przekazania przez niego prezydentury jest wzór kazachski, czyli ograniczenie pełnomocnictw nowego prezydenta, przy zachowaniu wpływów starego. W każdym razie od lat, niezależnie od oficjalnej struktury władzy, tak naprawdę rządzi Rosją grupa osób bezpośrednio związanych z Putinem, władających ogromnymi zasobami, niezależną władzą w swoim zakresie działania oraz własną siecią wpływów, czyli tzw. Biuro Polityczne, przy czym jego skład nieco się zmienia w czasie. W czerwcu 2019 r. tworzą go N. Patruszew (szef Rady Bezpieczeństwa), S. Sobjanin (mer Moskwy) i D. Miedwiediew; wojsko prezenują: S. Szojgu, S.Czemiezow (szef Rostechu) i Ju. Kowalczuk; koncerny: A. Rotenberg, I. Sieczin, G. Timczenko; i na koniec (konkurujący ze sobą) przywódcy resortów siłowych: Bortnikow-Bastrykin, Zołotow- Ziniczew, I. Czajka (prokuratura generalna) i dowódcy struktur CzwK. Do Politbiura wrócił Timczenko, który obecnie odpowiada za drogę północną mającą łączyć Chiny z Europą. Wyraxnie Putin traktuje te zamierzenia priorytetowo. Wiąże się go finansowo z miliarderem Michelsonem i grupą Kowalczuków. Natomiast pozycję stracił marszałek dumy Wjaczesław Wołodin. Niezbyt mocna jest też pozycja Miedwiediewa, którego ludzi (braci Miegomiedow) aresztowano i któremu przypisywane są niepopularne reformy. Ogólnie zauważono wzrost roli sektora państwowego i kumulację zasobów kraju w jego ramach kosztem przedsiębiorstw prywatnych oraz osłabienia pozycji władz lokalnych. Członkowie Politbiura 2.0 odpowiadają za całe obszary gospodarki krajowej, nadzorują krajowe ministerstwa jak też działania na arenie światowej, takie jak handel bronią, sojusze gospodarcze i gra polityczna w punktach zapalnych (Syria, Wenezuela, Afryka, Bliski Wschód, Ameryka Łacińska) i działania wobec mocarstw (USA, UE, Chiny). W zasadzie na arenie światowej Rosja nie poniosła ostatnio jakiejś zasadniczej klęski – utrzymała wpływy, oficjalnie nie oskarżono jej o sterowanie wyborami w USA, korzysta z wojny gospodarczej między mocarstwami, kontroluje kraje WNP. Gorzej wygląda sytuacja krajowa. Niepopularne reformy, kłopoty demograficzne, korupcja i biednienie społeczeństwa spowodowały spadek notowań rządu, zauważony przez wszystkie sondażownie --VCIOM, FOM i Levadę. Każdy członek Politbiura 2.0 stara się poszerzyć swoje oddziaływanie i udowodnić, że nie można ufać niezależnym prywatnym przedsiębiorcom, dlatego w zasadzie zniszczono banki nie związane z interesami Sieczina, Kowalczuków, Rotenbergów i Czemiezowa. W resortach siłowych Putin dba o ich wzajemną konkurencyjność. W walce o wpływy wykorzystuje się informację medialną i anonimową oraz siłowików. Wiadomo, że można stracić status „niedotykalności".
Światowe tendencje – wzrost nastrojów antyestablishmentowych i tzw. populistycznych – nie omijają Rosji, przy czym formalne partie opozycyjne nie maja większego poparcia społecznego. Dotychczasowe metody walki z opozycją trochę wyczerpały swój potencjał, co stawia przed władzą nowe wyzwania. Stworzono przestrzeń do powstania nowego ruchu i nowych przywódców. Modna na świecie i w Rosji walka z ociepleniem klimatu i ruch zielonych stanowią dla rządzących w Rosji kolejne wyzwanie. Poniżej grafika Minchenko Consulting przedstawiająca zakres wpływów (w podziale na resorty) członków Biura Politycznego 2.0 (zielony kolor), kandydatów na członków (granatowy) oraz członków Komitetu Centralnego czyli właściwie decydentów. Dobrze obrazuje hierarchię władzy oraz obszary odpowiedzialności członków Politbiura 2.0
Komentarze
Prześlij komentarz